Palwasha geeft jouw evenement ‘the power of hope’. De belofte dat alles mogelijk is als je er maar in gelooft en voor gaat. Ze steekt vooral vrouwen een hart onder de riem. Haar boodschap: Knok, ga voor jouw vrijheid en jouw gelijkwaardigheid. Alles is te bereiken, maar kom in actie.
Palwaha vertelt haar bijzondere verhaal over een leven in gevaar in haar thuisland Afghanistan, haar vlucht naar Nederland, en de wijze waarop ze knokte om in Nederland te kunnen blijven.
Palwasha werkte voor het Amerikaanse humanitaire agentschap USAID en mensenrechtenorganisatie Oxfam GB. Ze zette zich in voor vrouwenrechten. Hiermee was ze een vijand van de Talliban, die vrouwen niet in sterke posities willen zien.
In 2004 bevond ze zich in Duitsland met haar 2 kinderen, toen haar vader vertelde dat ze beter niet terug kon komen naar huis. Hij had de Taliban rond het huis van Palwasha zien lopen. Haar man was op dat moment al gevlucht naar Nederland. Haar tante woonde in Utrecht. Palwasha besloot te vluchten naar Nederland.
Palwasha vertelt over haar levensverhaal in Afghanistan. Hoe zij tegen alle weerstand in vocht voor de positie van vrouwen in haar land. Hoe zij in Nederland zichzelf staande hield in het Asielzoekerscentrum in Utrecht: “We hadden één kleine kamer met z’n drieën en moeten een wc en douche met anderen delen. Ik lette altijd goed op mijn kinderen; er lopen enge types rond. Mannen zonder doel, mensen met psychische problemen. Er wordt veel gestolen, zoals eten uit de keuken. Ook is het lastig dat Afghanen tussen alle Syriërs in de minderheid zijn.”
Maar ze is nooit stil gaan zitten wachten. Ze leerde Nederlands, deed vrijwilligerswerk, zocht naar de beste school voor haar kinderen, maakte vrienden in Nederland. Deze werden uiteindelijk belangrijk en doorslaggevend om in Nederland te kunnen blijven.
Een jaar na haar aankomst in Nederland werd ze uitgeprocedeerd, maar met behulp van vrienden schakelde ze alles en iedereen in om in Nederland te kunnen blijven.